KÖTÜ
BİR KOMEDİ YAZARININ YAKIN YÜZYILDAKİ YALNIZLIĞI
BÖLÜM
1
SAHNE 1 – EV –
İÇ/GÜN
Erdal evden çıkmadan önce her zaman
yaptıklarını tekrarladı. Ceketinin sağ cebinde ev anahtarının, sol cebinde
tütününün, iç cebinde çoğu zaman limiti dolu olduğu için kullanamadığı kredi
kartının ve kimliğinin; pantolonun sol cebinde
telefonunun, sağ cebinde az da olsa parasının olup olmadığını kontrol
ettikten sonra annesini öptü.
SAHNE 2 –
APARTMAN İÇİ/KAPI ÖNÜ – İÇ/GÜN
Erdal evden çıkar ve çalınırlar diye
korktuğu için yeni ayakkabılarını içeri aldığını hatırlar. Arkasını döndüğünde
annesinin elinde ayakkabılarla ona bakıp gülümsediğini görür.Annesi
ayakkabıları ona uzatır. Erdal da gülümser ama sanki içinde bir acı saklıdır.
ANNE
Oğlum
hep sana dua ediyorum, inşallah tüm istediklerin olacak.
ERDAL
Ben
ne zaman dua etmeye gitsem ayakkabılarım çalınıyo anne, nası olacak o iş ?
Erdal kendi kendine gülerken
ayakkabılarını bağlar. Döndüğünde annesinin bu sözlerinden pek hoşlanmadığını
belli eden ifadesiyle karşılaşır.
ANNE
Ah oğlum ah. Baban da senin gibi hiç
umursamazdı. Bana dediği son laf: “Yaptıklarıma değil de, yapamadıklarıma
pişmanım oldu.”
Erdal, annesine deli gözlerle bakmaya
başladı. Kadıncağız şok oldu oğlunun bu haline, anlam veremedi.
ERDAL
Yapamadığım
pişmanlık kalmayacak, işte bu ya. Annem yerim seni.
Erdal, annesini bir o yanağından bir bu
yanağından öpmeye başladı. Annesi ilk başta anlam veremese de sonradan oğlu
mutlu olduğu için gülmeye başladı.
ANNE
Ay
dur oğlum, kafayı mı yedin?
ERDAL
Ben
değil anne, izleyici kafayı yiyecek.
SAHNE 3 – KAFE –
DIŞ/GÜN
Erdal ve iki arkadaşı konuşmaktadır. Ne
dedikleri duyulmaz.Bir tanesi özür diliyor, diğeri tehdit ediyor gibidir.
Giderek daha da hararetlenirler ve müzik yükselir. Müzik aniden susar ve
Erdal’ın lafı duyulur.
ERDAL
Yapmadığım
pişmanlık kalmayacak.
Arkadaşları Erdal’a dehşete düşmüş gibi bakarlar.
SAHNE 4 – EV –
İÇ/GÜN
Erdal yine hızlıca ceplerini kontrol eder ve evden çıkar.
SAHNE 5 –
APARTMAN İÇİ/AP. KAPI ÖNÜ – İÇ/GÜN
Erdal kapıyı açıp dışarı çıkacağı anda
basamakları çıkan komşunun kızını görür. Üzerinde resmi diyebileceği bir elbise
yani üstten üç düğmesi açık beyaz bir gömlek ve kalça kıvrımlarını hissettirecek
diz hizasında bir etek vardır. Normalde girişteki esnafın lafa tutmalarından
kaçmaya çalışan Erdal için bu alışılmadık bir durumdur. Ağzı kulaklarına varır.
ERDAL
Bu
ne güzellik böyle.
Komşu kızı bir an duraksar, sonra yürümeye devam eder. Erdal’ın tam
karşısına gelir.
KOMŞU
KIZI
Hayırdır
15 yıl sonra?
Erdal için bu da alışılmadık bir durumdur.
ERDAL
15
yıl önce böyle mi dedim ben ?
Komşu kızı güler.
KOMŞU
KIZI
15
yıldır bi çift güzel lafını duymadık onu diyorum.
Erdal için bu daha da alışılmadık bir
durumdur. Ne diyeceğini bilemez. Komşu kızı yürümeye başlar. Merdivenleri
çıkarken Erdal peşinden seslenir.
ERDAL
Hep
içimden söyledim, yoksa duyardın.
Komşu kızı duraksar. Erdal kapıyı
hızlıca çekip koşmaya başlarsa ilk duraktan son durağa kadar metrobüsten daha
hızlı gidecek gibidir. Komşu kızı kendisine doğru dönmeye başlar. Erdal’ın
aklına ilkokulda yediği dayaklar gelir. Göz göze gelirler. İşte o an Erdal için
dünya dönmeyi bırakır.
ANNE
Bi
şey mi dedin oğlum?
Komşu kızından gözlerini ayıramaz.
ERDAL
Allah
razı olsun annecim.
SAHNE 6 –
METROBÜS YOLU – DIŞ/GÜN
Metrobüs yolunda, Erdal ikinci durağa
kadar peşinden koşan güvenliklere yakalanmaz ama metrobüsün şoför tam o
binecekken kapıyı kapatınca dayak yer.
SAHNE 7 – KAFE –
DIŞ/GÜN
Erdal iki arkadaşına hararetle bir
şeyler anlatıyordur. Bir arkadaşı ona üzülerek, diğeri küçümseyerek bakar.
Kamera yaklaştıkça Erdal’ın söyledikleri anlaşılmaya başlar. Bir hikaye
anlatıyor gibidir. Yine de son cümlesine kadar neden bahsettiği belli olmaz.
ERDAL
Nasıl
abi? Sonuçta herkes tam binecekken kapıda kalmıştır di mi?
SAHNE 8 –
APARTMAN İÇİ/AP. KAPISI ÖNÜ – İÇ/GÜN
Erdal kapıya doğru yaklaşırken,
dışarıdan gelen ve giderek büyüyen gölgeyi fark eder. Koşarak geri çıkar.
SAHNE 9 – EV –
İÇ/GÜN
Erdal hızlıca odasına girer ve kapıyı kapatır. Annesi merak içerisinde
kapının önüne gelir.
ANNE
Ne
oldu oğlum, iyi misin?
Kısa bir süre ses gelmez. Sonra Erdal’ın bağırarak başladıyıp sesini
kısarak bitirdiği diyalog duyulur.
ERDAL
Unuttum
amına koyim.
Erdal telaşla odadan çıkar. Kapı deliğine gözünü dayar.
ANNE
Oğlum
iyi misin, noluyo?
Erdal annesine susmasını işaret eder, hızlı ve sessiz hareketlerle kapıyı
açar. Ayakkabılarına uzanır, alır. Bir gölge merdivenlerde belirir. Erdal
yakalanmadan kapıyı kapatır.
SAHNE 10 –
APARTMAN İÇİ/KAPI ÖNÜ – İÇ/GÜN
Kapının kapandığını gören komşu kızı kendi kendine gülümser.
SAHNE 11 –
APARTMAN İÇİ/KAPI ÖNÜ – İÇ/GÜN
Erdal başında kabarık bir peruk, güneş
gözlükleri takmış, kafasını kapıdan uzatır ve bir ses olup olmadığını dinler.
Kimse olmadığına emin olunca dışarı çıkar. Üzerinde düğmeleri boyna kadar
ilikli bir gömlek ve annesinin namaz kılarken giydiği etek vardır.
